راهکارهایی برای تصمیم گیری کار آمد در شوراها (بخش دوم)

بخش دوم:

تلاش در اصلاح روش های اشتباه،پایه ای برای تصمیم گیری درست و کار آمد: در بسیاری از موارد،معمولا تفکرات تصمیم سازان و به پیروی از آنان تصمیم گیران در یک سازمان،نتیجه دیدگاه پذیرفته شده ای نسبت به آینده است که اصطلاحا به آن "آینده ی مرسوم" گفته می شود.در "آینده ی مرسوم" دیدگاهی است که طی آن اعضای تصمیم گیر سازمان با رصد سیر سازمان نسبت به مسیر حوادث گذشته،حال و آینده به دریافتی رسیده اند که تغییر آن به سادگی امکان پذیر نیست.در این وضعیت اکثر پیش بینی ها بر این منوال و    مبنا تهیه می شود که آینده بسیار شبیه زمان حال خواهد بود و دنیای اطراف تفاوت کمی با دنیای امروز خواهد داشت.پیش بینی به این شیوه شاید در افق زمانی کوتاه و معینی درست باشد ولی دیر یا زود با ظهور رویدادهای پیش بینی نشده در زمان تصمیم گیری،موجب غافلگیری مدیران خواهد شد.

در نتیجه تصمیم گیری برای خروج از چنین آسیبی باید مجموعه ای از وضعیت های آینده که رخداد آنها باور کردنی و یا محتمل است را تهیه نماید.سپس به ترکیب تک تک وضعیت های آینده با یک یک سیاست ها بپردازد و آنگاه با توزیع احتمالات بر روی وضعیت های آینده باور کردنی که بر اساس تحلیل اطلاعات و یافته ها  از کارشناسان و خبرگان فن تعیین می شود،اهداف،معیارها،طرز تلقی درباره ی ریسک،ترجیحات پایه و موازنه های ارزشی که اساس نظام تصمیم گیری را تشکیل می دهند به تطبیق و ارزیابی سیاست ها و راهکارها و در نهایت انتخاب بهترین روش از بین آنها دست بزند.

از این رو شورا باید از طریق ترسیم آینده به صورت مشروح و با جزییات کامل روش های اشتباه و مرسوم را به چالش بکشد تا از این طریق با شناسایی احتمالات متعدد در محیط متغیر اقتصادی،فناوری،اجتماعی و مانند اینها،بهترین گزینه را در مورد هر یک از موارد در دستور کار خود انتخاب و به اجرا بگذارد تا حوزه تحت مدیریت شورا را از تکرار و ضررهای احتمالی از ناحیه عدم شناخت آینده با تصمیم گیری های سازنده به حداقل برساند.